Windkracht 9. Dat is een windje waarbij je avonturen mee maakt en verhalen voor het nageslacht aan over houdt. En om alvast in de stemming te komen denken wij terug aan dat ene mooie weekend ergens in 2003 waarin we van Delfzijl naar Schier voeren met een stevige bries van een knoop of 45 op de teller.

Wanneer was jouw laatste storm, en welk verhaal hangt daar aan? Vertel het tijdens het nu al onvergetelijke Lustrumweekend!

Rob's Race

“Halstali aan! Draai aan die wantspanners! We moeten meer twist verliezen!” Daan S. doet de zeiltrim. Na twee minuten is de optimale zeilstand van de Ebenhaëzer bereikt en tetteren we vol tuig het wad op. We zijn zojuist vertrokken uit Delfzijl en de eindbestemming zal Zoutkamp zijn.

Arjan L., schipper, is van de routeplanning. Onder zijn bezielende leiding zullen we twee wantijen nemen en eindigen in de Tox-Bar op Schier. Hij heeft het commando verder over Rob K., eerste roerganger, en geestelijk vader van De Race, die met een nautische blik aan het roer staat, Hidde D., onze scherpe en razendsnelle voordekker en nog twee malloten in rooie tuinbroeken, Dagobert D. en Sjaars R., respectievelijk management catering en chef du Skippy.

Gebrek aan zeilschipper weerhoudt dit wel gedisciplineerde en perfect op elkaar ingespeelde team er niet van om van Delfzijl naar Zoutkamp over het wad te racen. Al snel worden op de aan-de-windse rakken snelheden van 7.3 knopen gehaald en als de wind dan aanwakkerd om ons ruim over het eerste wantij te blazen doet het GPS ruim 9 knopen. Daan S. lijkt tevreden over de zeiltrim en ook bij Rob moet zijn nautische blik wijken voor een spontane glimlach. De Race is begonnen. We lopen in op de planning en als de eerste bockwursten worden geserveerd merken we dat er bijna geen stroom meer staat. Logisch, want het is hoog water en we zijn net het eerste wantij gepasseerd. Zouden we voor het volgende laagwater het tweede wantij halen? De schipper geeft het commando skippy binnenboord te halen, teveel luchtweerstand.

De wind begint aan te trekken, we moeten meer twist verliezen, Daan S. geeft het commando tot het aandraaien van de wantspanners. Hidde trekt de fokkeval beter op spanning, terwijl hij iets mijmert over lifelines bij het zien van de golven die op de boeg breken en vijf meter boven zijn hoofd overvliegen om op het achterdek uiteen te spatten. We moeten in de overstagen maximaal met gewichtstrim gaan werken, anders komen we niet door de wind. Het laatste rak voert ons door een zeegat, alwaar de deining oploopt. Een deel van de bemanning voelt er wel wat voor om een rif te leggen maar Rob merkt op dat we eenmaal gereefd niet tegen de golven inkomen. Bovendien komt het water pas tot de patrijspoorten. Dagobert D. kan het zoute water niet gebruiken om de afbakbroodjes in te koken en besluit dus de patrijspoortjes maar te sluiten. Langzaam aan begint het schip meer te trillen en te leven. We horen het schip kraken en torderen, terwijl de dekluiken ratelen en de bouten trillen. De wind vergt het uiterste van bemanning, die nu volledig bovendeks aanwezig is. Hoewel er met man en macht tegen de wind wordt gevochten mo eten we ons stuurboord zwaard afstaan aan de golven! De zwaardbout had wel wat lock-tite kunnen gebruiken, maar daarvoor is het nu te laat. Om geen snelheid te verliezen moeten we de zwaardval doorknippen; dat kan, want het is ons laatste rak naar Schier.

Schier komt nu in zicht, evenals de bruine vloot, tijd om even te showen. Skippy buitenboord, slipkoers, vol tuig met fok, Patrick en grootzeil killend bij. Zo leggen wij soepeltjes aan in de charterhaven op Schiermonnikoog. De bordeaux-rode Euroswimpel wordt trots in het wand gehesen. Sjaars R. merkt op dat hij het vervelend vind dat het stuurboord zwaard mist, maar Dagobert D. ziet in de verte de Nico M. aankomen op de motor met twee diepgestoken zwaarden. Daar kan er wel één vanaf. Snel maken de rode tuinbroeken een plan.

Sjaars R. zal Mayday wel onder de tafel zuipen, doet hij niet moeilijk over, terwijl Dagobert D. ongehoord, ongezien en vakkundig het stuurboordzwaard van de Nico M. demonteert en aan de Ebenhaëzer koppelt.

’s Ochtends tegen zes uur stapt Sjaars R. met zijn uitstapadje in de hand soepeltjes op de Ebenhaëzer en liert het grootzeil even omhoog, doet hem vrij weinig. Rob K. geeft het commando fok bak, draait op zeil uit op achterspring en zet de race voort, terwijl Mayday kotsend over hun railing toekijkt en ziet hoe vakkundig Arjan L. het nieuwe stuurboordzwaard werpt. 1-0 voor Euros...