Afgelopen weekend lekker gevaren met Jaffa, maar helaas met een slecht begin. Terwijl buiten de bemanning zat te genieten van een stevige bries en frisse golven op het stukje Scheveningen - IJmuiden, lag ik in een kooi beneden me ongemakkelijk te voelen. En dat lag natuurlijk volledig aan mijzelf.

Ik weet al jaren dat ik zeer gevoelig ben voor zeeziekte en desalniettemin ga ik elk jaar vrolijk in de zomer twee weken zeezeilen. Je kan je er namelijk op instellen, en dan valt er mee te leven. Echter, als je gewoon maar even aan boord stapt zonder fysieke en mentale voorbereiding, dan ben je kansloos.

Na een zeer korte nacht slaap stond ik 's morgens in Utrecht op de trein te wachten met een enkele boterham pindakaas in de hand. Bij aankomst in Scheveningen werden de trossen direct losgegooid en waren we voor we het wisten op zee. Toen pas werd ik wakker en realiseerde ik me dat ik misschien iets aan voorbereiding had moeten doen.

M'n laarzen lagen nog in Enschede dus ik had koude voeten in m'n sandalen. Zeeziektepilletjes moet je twee uur van te voren innemen (het liefst meteen twee, dan hakt het er lekker in) willen ze effect hebben. Slikken als je je al misselijk voelt helpt totaal niet, dan komen ze er namelijk net zo snel weer uit. Voorts moet je wel wat te kotsen hebben als je moet kotsen. Een enkele boterham is dan gewoon niet genoeg. En als het dan op brokkelen aankomt, dan moet er daarna wel meteen weer wat nieuws in, al was het maar om voor de tweede ronde weer comfortabel boven de puts te kunnen hangen.

Als je je misselijk voelt dan zijn er twee dingen die uitstekend werken: liggen en sturen. Vraag me niet hoe het precies werkt, maar als je languit in je kooi gaat liggen, dan schakelt je evenwichtsorgaan uit en kan je met elke windkracht en storm lekker slapen. Zorg echter wel voor twee dingen: warmte en een volle maag. Trek dus je natte kleren uit want je verliest kei veel warmte met het droogstoken daarvan. Dwing jezelf ook om wat droge crackers te eten en wat water te drinken voordat je je slaapzak inkruipt. Met een lege maag ben je nergens en ga je je zeker niet beter voelen.

Nog beter dan slapen werkt sturen. Grijp dus je kans en het roer, en terwijl jij je op de horizon richt, richt je maag zich ook weer. Eigenlijk draait het hierbij om de focus; als je geconcentreerd ergens mee bezig bent, dan heeft je evenwichtsorgaan geen tijd om zich af te vragen waarom de wereld zo gek beweegt. Mensen die de zeeziekte dus slechts licht te pakken hebben kunnen daarom het beste iets te doen zoeken. Een lijn opschieten, een fok verwisselen, of gewoon strak naar de horizon kijken. Maar sturen werkt nog altijd het beste omdat je dan ook het gevoel van de boot er nog bij hebt. Als klein kind zat ik dus in de Franse Alpen op de bestuurdersstoel met een Camembert-doosje mee te sturen door de bochtige bergwegen. Ik was geconcentreerd bezig en volgde de beweging van de auto waardoor mijn binnenoor zich ook weer prettig voelde.

Van de zomer gaan we naar de Oostzee (en misschien halen we Sint Petersburg nog wel). Ik ga mee natuurlijk, en ik ga ook zeker weer zeeziek worden. Maar met een goede voorbereiding en de juiste instelling is er prima mee om te gaan. Dan moet je dat wel doen natuurlijk!