Zeezeilperiodes Lichtekooi 2006

In 2006 zijn er 2 zeezeilperiodes gevaren met Lichtekooi. Bij beide periodes was de zeezeilschipper Tessa Sprunken en de wachtleider Hidde Dijkstra. Overige bemanningsleden waren tijdens de eerste periode Ronald Burgman en Erik Ruinemans en tijdens de tweede periode Stefan Deen. De eerste periode is van de thuishaven, Den Oever naar het Noorse Obrestad gevaren. Aldaar is de bemanningswissel uitgevoerd en de tweede periode is weer teruggevaren naar Den Oever.

BM verslag

Hieronder het verslag van deze zeezeilperiodes, geschreven door Tessa, zoals gepubliceerd in de BM van December 2006.

Een maand op een E22

Na een jaar lang afstuderen en stage was het voor mij hoog tijd voor vakantie. En wat kan je beter doen in de vakantie dan zeilen? In de planning stond dus 4 weken Lichtekooi. En het zouden vier hele mooie weken worden.

De geplande bestemming was Noorwegen, en aangezien dat een redelijk duur land is, begint de vakantie met een autoritje naar de Aldi in Hyppolytushoef. Altijd weer verbazend hoeveel voorraden je kwijt kan in een E22 (met dank aan het ontbreken van de motor :-) ).

Een zeezeilperiode begint meestal met een kort tochtje (het zogenaamde ‘inslingertochtje’) om allemaal een beetje te wennen aan de golven. Zo ook deze periode. Bij Den Oever door de sluis het wad op, Den Helder voorbij en een stukje het zeegat in. Het eerste zeeziekte slachtoffer viel hier al. Na een tijdje weer terug gekeerd, er moesten nog meer boodschappen gedaan worden, dus koers gezet naar Den Helder.

Na zondagochtend nog even bij de havenmeester wat weerkaartjes bekeken te hebben, besloten we te vertrekken. Het zou nog wel flink gaan waaien, maar we zouden de wind wel mee hebben. Wachten tot de voorspelling voor windkracht 7 weg zou zijn zou wel even gaan duren, en grote kans dat de windrichting dan ook minder gunstig zou zijn.

Het begin van een mooie oversteek! Van Den Helder naar Farsund op de zuidpunt van Noorwegen is meer dan 300 mijl. Dat is dus wel een paar daagjes varen. Dan zal er dus ook geslapen en gegeten moeten worden onderweg. Om dat mogelijk te maken draaien we wachtjes. Dat houdt in dat iedereen steeds 4 uur wakker is en dan 4 uur mag slapen. Als ik, de schipper, slaap, dan is de wachtleider, Hidde, aan dek en andersom. Zo wisselen de andere twee bemanningsleden (Ronald B en Erik) elkaar ook af. Zo is er altijd genoeg mankracht en ervaring aan dek.

Al in mijn tweede wacht, we voeren toen boven Vlieland, hadden we een kleine tegenslag. Na een overstag wilde ik naar de windex kijken of we weer goed aan de wind voeren, maar helaas bleek de windex niet mee te willen naar Noorwegen... Als vervanging maar twee telltales in de verstaging geplakt. Is niet ideaal, maar geeft een aardige indicatie van de windrichting.

Het zeilen schoot wel lekker op. Helaas voor Ronald bleek hij toch wel veel last te hebben van zeeziekte. Zoals het een echte zeezeiler betaamt heeft hij wel gewoon doorgezet en netjes al zijn wachtjes gedraaid.

Het mooiste vind ik altijd om met eigenlijk te veel tuig ruime winds in het donker lekker van de golfjes te surfen :-). Kost wel wat kracht met sturen en wat concentratie is ook wel vereist, maar je kan dan zo mooi alle krachten op de boot voelen. Zo ook deze tocht, voltuig ruime winds met een 5-6. Op de wachtwissel er maar wat zeil af gehaald, en verder gezeild op alleen de Soling I.

Nog weer wat wachten later kom ik om middernacht mijn kooi uit en kijk naar buiten. Het is nog licht! Nou ja, zo goed als. Volgens de mensen aan dek is het nog niet donkerder geweest en vier uur later kan ik concluderen dat het ook niet echt meer donkerder geworden is. Wel een vreemd gevoel om de zon voor je te zien als je naar het Noorden stuurt. We beginnen ondertussen al aardig in de buurt van Noorwegen te komen.

Als ik weer mijn kooi uitkruip, zitten we plotseling al tussen de rotsen. De Noorse kust blijft schitterend. Overal rotsige eilandjes met dennebomen en op de grotere een huis en steiger met boot (hoe moet je anders je boodschappen doen?) Rustig varen we tussen alle eilanden en rotsen door en genieten van het landschap. Niet veel later kunnen we aanleggen aan de Gjestebrygge, de gastensteiger. Meteen de supermarkt in gegaan om wat lekkere verse broodjes te kopen. Daarvan genietend rekenen we even uit hoelang de tocht geduurd heeft en komen op net geen 70 uur. Een snelle overtocht dus!

Alle natte spullen worden lekker op de kade uitgestald om te drogen, wat ons veel medeleven van de mensen om ons heen oplevert. Zelf gaan we maar even van een lekkere douche genieten.

We blijven een paar dagen in Farsund liggen. Lekker uitrusten van de oversteek en de weersvoorspellingen zijn toch niet erg goed. Een vriendelijke Noor op de motorboot die achter ons ligt leent ons een paar pilots die we doorspitten op zoek naar leuke havens.

Vrijdags varen we weer uit. Als we de fjord uit zijn gaan we richting het westen. Helaas is het niet bezeild en het waait ook zeer stevig. Ronald blijkt weer zeeziek te worden en met deze wind is het sowieso niet echt leuk zeilen. We besluiten de eerste haven die we vinden binnen te varen. Het wordt dus Lista vandaag. De aanleg met windkracht zeven was nog wel een uitdaging. Moeten een heel smal stukje tussen de rotsen opkruisen. Daarna maar aan een, eigenlijk veel te hoge, visserskade aangelegd. Voor de echte jachthaven moeten we nog een smal geultje door en dat wordt wel erg lastig. Ondanks de vele wind schijnt de zon wel en we maken een mooie wandeling door het plaatsje.

De volgende tocht, weer vrij kort wegens veel wind tegen, brengt ons naar Rekefjord. Dit moet ooit een mooie fjord geweest zijn, helaas staat er nu veel industrie. De fjord is diep en smal, dus aardig wat moeten wrikken aangezien de wind redelijk uit ging. Hier wat locals gesproken die ons wisten te vertellen dat het ’s nachts minder hard waait. Daar besluiten we gebruik van te maken. Maar eerst gaan we een dagje klussen. Er moet een nieuwe windex (die we al in Farsund gekocht hebben) gemonteerd worden. Daarvoor wordt de mast gestreken en dat is meteen een mooie gelegenheid om deze te inspecteren. Verder zijn er nog wat kleine ergernissen en verbeterpuntjes aan de boot verholpen. ’s Avond nog naar de nabij gelegen fjord gelopen, hier is nog geen industrie en is het dus wel mooi.

Het nachtzeilen begint met een stuk wrikken, aangezien het in de fjord nog steeds niet waait. Buiten blijkt het inderdaad te kloppen dat het ’s nachts minder waait. Weer wachtjes draaiend op weg naar Egersund. Daar is een jachthaven, die we helaas ’s nachts niet meer kunnen bereiken omdat het nu echt niet meer waait. Wel nog een andere steiger gevonden om wat uurtjes slaap te pakken.

Rond een uur of acht was ik al weer wakker, maar heb ondertussen geleerd dat de rest het niet waardeert als ik ze dan al wakker maak met een kopje thee en een ontbijtje. Wel zie ik dat de wind weer aan is, we liggen aan een mooie hogerwal en kunnen ruimewinds richting de jachthaven. Ik heb dus maar zelf losgeknoopt en het zeil gehesen. Plotseling staat de rest van de bemanning ook aan dek. Ze dachten dat dat de bedoeling was .

In Egersund hebben we uitgebreid boodschappen gedaan bij de Lidl. Hidde ging als eerste douchen en vertelde dat er een 10 kronen munt in ging. De rest daarna ook naar de douche met 10 kronen, maar helaas alleen koud water. Verder de watertank bijgevuld en de accu’s weer wat bij geladen en voor het eten nog uitgevaren om een mooie rots te zoeken voor onze barbeque. Dat is natuurlijk gelukt, het is tenslotte Noorwegen, rotsen genoeg.

Via een tussenstop in Sirevag (ze hebben hier een heel mooi strand, lijkt haast tropisch, alleen de watertemperatuur valt een beetje tegen) en een nachtje ankeren (wind was weer eens uit) komen we in Obestad. De aanloop was nog wel spannend. Het was erg mistig en we moeten een smal geultje volgen. Het was allemaal bezeild, dus dat was op zich geen probleem. Alleen doemde uit de mist plotseling een vissersschip op! Dat was even schrikken en we probeerden voor het schip uit te wijken. Pas toen de rotsen toch wel erg dichtbij kwamen bleek dat het schip stil lag. Omgedraaid en opnieuw het juiste geultje gezocht. Uiteindelijk zijn we veilig in de haven aangekomen. Toen de mist opgetrokken was konden we goed zien wat er aan de hand was: het vissersschip was op de rotsen gelopen! Tja, dat verwacht je niet helemaal...

Obrestad heeft een kleine vierkante haven, met een heel ondiep stuk in het midden. Er werd ons aangeraden om maar meteen op de hoek te gaan liggen en dat hebben we dus maar gedaan. Erik is later nog even gaan zwemmen en in het midden stond hij nog niet eens tot zijn knieen in het water.

We hebben nog een paar pogingen gedaan om nog wat verder te komen langs de Noorse westkust. Helaas is dit door een gebrek aan wind niet gelukt. Dan maar een stukje gaan wandelen naar het nabij gelegen plaatsje Naerbo. Meteen maar even uitgezocht wanneer de treinen gaan, want Ronald en Erik zouden vanaf hier toch echt naar Stavanger moeten om op hun vliegtuig te stappen. Zij zouden na twee weken afstappen en Stefan D. zou dan aan boord komen. Dat is allemaal voorspoedig verlopen en zondagmiddag zijn we met de nieuwe bemanning weer uitgevaren, terug naar Egersund.

Omdat we nu maar met z’n drieen waren, moesten we een ander wachtschema verzinnen. Omdat het nu maar een nachtje was, en we zo dicht bij de kust liever niet alleen aan dek wilden zitten hebben we een 4 uur op, 2 uur af schema gedraaid. Conclusie: zeker niet langer dan 1 nachtje doen.

In Egersund was het weer tijd voor boodschappen en wat klussen. Stefan had namelijk de stuurautomaat van Jaffa voor ons meegebracht, maar om die te kunnen monteren moet er nog wel wat gebeuren. Ook nog maar een keer geprobeerd een warme douche te krijgen. Wat blijkt: Hidde kan inderdaad voor 10 kronen douchen, alle andere mensen hebben 20 kronen nodig....

’s Middags al weer uitgevaren, en met een lekkere 5 uit het noordwesten naar Kirkehamn gevaren. Meteen de stuurautomaat getest en deze bleek het best goed te doen, ook met golven. Kirkehamn ligt op een eiland, is erg mooi. Helaas lig je er niet heel erg beschut bij de huidige windrichting. De volgende dag hebben we ’s ochtends nog even een fotoshoot gehouden, Hidde bleef met camera op de kant, terwijl Stefan en ik een rondje voeren. Heeft wel wat mooie plaatjes op geleverd (als Hidde ze dan ook nog even op de website zet ..... :-p). Ook nu bleek het niet zo hard meer te waaien en dus hebben we verderop langs het eiland maar weer geankerd.

De laatste tocht in Noorwegen zou ons weer terugbrengen in Farsund. Daar weer de gebruikelijke boodschappen, water en elektriciteit ingeslagen. En ook nog lekker uitgerust. Het was alweer tijd om de terugtocht de aanvaarden! Geplande doel: Den Helder of Vlieland

Het wachtschema was zo ingedeeld dat Hidde en ik allebei 2 van de 4 uur van onze wacht alleen aan dek zaten. We kwamen vrij makkelijk in het wachtritme en het alleen aan dek zitten is meestal heel leuk. Alleen als er veel scheepvaart is, is het wel vervelend. De terugtocht hebben we grotendeels aan de wind gevaren, aan het eind was het zelfs kruisen. Het laatste stuk was wel zwaar: kruisen tussen Ameland en de shipping lane, met regen die met bakken naar beneden komt zodat je niets ziet en dan ook nog alleen aan dek. Bijkomend probleem was dat de stuurautomaat het ondertussen niet meer deed (waarschijnlijk te lage accuspanning). Gelukkig allemaal goed gekomen, even goed op de kaart kijken aan het begin van de wacht en dan af en toe een blik op de gps werpen.

We besluiten uiteindelijk Vlieland aan te lopen, het is tenslotte niet echt mooi zeilweer en Den Helder is nog best veel verder als je moet kruisen. Vlieland was zoals gebruikelijk lekker druk, we lagen zes dik langs de steiger. Deze overtocht was wat langer dan de vorige, maar met 4 dagen ook nog een mooie tijd neer gezet. ’s Avonds lekker uit eten geweest, een keertje aan een tafel eten is toch best fijn.

Ons laatste tochtje was via Kornwerd naar Den Oever. Het Nederlandse weer viel weer eens tegen met heel veel regen. In de sluis was het weer droog, maar er was nog wel een hele grote wolk te zien. Gelukkig is die niet meer over gekomen.

De laatste dag was het weer schoonmaken en naar huis. Helaas... wat mij betreft waren we nog een paar weken doorgezeild, maar ik moet weer tot volgend jaar wachten.

Groetjes, Tessa