Het lange Pinksterweekend leent zich over het algmeen uitstekend om lekker te gaan zeilen: dat extra dagje zorgt er voor dat je net wat verder kunt varen, meer kunt leren en harder kunt genieten. Zodoende stappen we dus vrijdagavond met zijn vijven aan boord van Jaffa in Enkhuizen. Na een korte check van de voorraden aan boord doen we inkopen bij de verkeerde supermarkt: hij blijkt ongeveer dicht te gaan als we binnenkomen. Onze inkoopactie wordt dus ietwat vroegtijdig afgebroken, wat later dit weekend ernstige gevolgen zal hebben...
Ondertussen wordt aan boord de planning gemaakt voor het weekend. Verschillende ambitieuze plannen worden geopperd (Andere Eurosleden pesten op het SLAK? De Ebenhaëzer opzoeken?), maar uiteindelijk besluiten we, onder andere met het oog op de straffe noordwester wind die voorspeld is, het Markermeer op te gaan om 's Nederlands jongste vierkante meters grondoppervlak te bekijken. Die tekenen we eerst maar eens in op de kaart, zodat we ze niet per ongeluk van iets té dichtbij gaan bekijken.
De zaterdag begint eerst met een klein klusje: de verstaging moet nog goed afgesteld worden. We blijken niet alle benodigdheden aan boord te hebben, dus we besluiten eerst even naar de Compagnieshaven te varen om de watersportwinkel te bezoeken en meteen maar even diesel en water te tanken. Na dit korte oponthoud vervoegen we ons bij de weinige andere watersporters in de sluis naar het Markermeer, om vervolgens koers te zetten naar Muiden. Het blijkt erg rustig te zijn op het water. Misschien heeft de voorspelde harde wind mensen afgeschrikt? Verder is het weer in ieder geval prima, zelfs de zonnebrand moet er nog even aan te pas komen. Ruimewinds rollend op de golven zeilen we in één lange slag naar Muiden. Onze schipper/host maakt onderweg een lekker broodje tonijnsalade wat we al schommelend naar binnen proberen te werken.
In Muiden aangekomen kijken we of er nog een supermarkt open is: ons bier is namelijk bijna op, omdat we vrijdag niet de tijd kregen om onze boodschappenronde af te maken. Helaas blijkt alles al dicht te zijn. Teruggekomen in de haven blijkt dat de Groene Draeck, de grote en wijze zus van onze Witte Draeck, net de haven is binnengelopen. De prinses is net vertrokken (zij was dus niet bang voor de harde wind en heeft gewoon lekker gezeild), dus bekijken we de boot even van dichtbij en knopen een praatje aan met de bemanning. Wie weet kunnen ze de Ebenhaëzer net zo mooi oppoetsen als de Draeck... Teruggekomen op onze eigen boot drinken we, na een degelijke avondmaaltijd, onze biervoorraad op en spelen ondertussen een potje Saboteur. Eén van ons taait vervolgens af naar huis (had nog andere plannen dit weekend).
Op zondag varen we eerst op de motor naar Pampus, waar SAIL Pampus aan de gang zou moeten zijn. We zijn er ongeveer een kwartier na aanvang, en er is dus nog weinig te beleven. Bovendien worden we voor we goed en wel aangelegd hebben gewezen op twee aankomende charterschepen die op ons plekje willen liggen. Er wordt ons een plekje aangeboden verderop op de steiger, maar het is daar niet al te diep en we willen het risico niet lopen dat we vast komen te zitten. We besluiten dus toch maar om gewoon verder te varen naar onze volgende bestemming: Hoorn. De wind is niet gedraaid, dus met een paar aandewindse slagen zeilen we die kant op. We vinden er een mooi plekje aan de kade in de Binnenhaven. Na de boot even opgeruimd te hebben, zoeken we een café op om een paar biertjes te drinken.
Maandag varen we als een van de eersten uit, en hijsen direct de spinaker: voor de wind naar de Marker Wadden. Voor we daar aankomen gooit een bui roet in het eten. In nog geen tien minuten tijd loopt onze snelheid op van een kalme vijf knopen tot ruim negen. We besluiten de spi te strijken en zien af van onze toeristische omweg. We maken nog een klein slagje naar Lelystad en keren daarna omwille van de tijd om richting Enkhuizen. Al hakkend op de golven probeert onze schipper pannenkoeken te bakken binnen, waar hij gelukkig in slaagt. We varen strak aan de wind richting Enkhuizen, bij elke bui een rif erbij en na de bui er weer uit: goede oefening dus. Aan het eind van de middag liggen we weer in de sluis, waar het aanzienlijk drukker is dan afgelopen zaterdag. De schipper van de boot naast ons blijkt Euros wel te kennen en vraagt of we nog met de Draijers varen. We praten hem even bij over onze vloot, tot de deuren weer open gaan en we het laatste stukje naar onze box kunnen varen.
Tijdens het opruimen van de boot kijken we terug op een leerzaam weekend, met gelukkig een prima weertje erbij. Ons weekend heeft ons lekker gemaakt om nog eens met Jaffa mee te gaan. Misschien komende zomer naar Spanje?