Opofferingsmetaal

Stukje zink als opofferingsmetaal bevestigd aan de Ebenhaëzer. Deze foto is genomen vlak voor het droogvallen, normaal gesproken zit het onder water.

Alle metalen behalve edelmetalen roesten. Zeker op zout water gaat het oxidatie proces snel. Om dit te voorkomen worden er aan stalen schepen stukjes opofferingsmetaal geplaatst. Deze worden ook wel anode genoemd. Het metaal moet geleidend aan het schip bevestigd worden en moet minder edel zijn dan materiaal van het schip. Het opofferingsmetaal gaat nu roesten in plaats van het schip. Het opofferingsmetaal wordt eens per twee jaar vervangen.

Hier onder staat een lijstje van enkele metalen op volgorde van edel naar onedel met hun elektrodepotentiaal.

Goud

Au³⁺(aq) + 3e^- → Au(s) (elektrodepotentiaal = +1,50 volt)

Zilver;

Ag⁺(aq) + e^- → Ag(s) (elektrodepotentiaal = +0,80 volt)

IJzer

Fe²⁺(aq) + 2e^- → Fe(s) (elektrodepotentiaal = -0,44 volt)

Zink

Zn²⁺(aq) + 2e^- → Zn(s) (elektrodepotentiaal = -0,76 volt)

Aluminium

Al³⁺(aq) + 3e^- → Al(s) (elektrodepotentiaal = -1,67 volt)

Magnesium

Mg²⁺(aq) + 2e^- → Al(s) (elektrodepotentiaal = -2,34 volt)

In de praktijk zal een ijzeren schip vaak een opofferingsmetaal hebben van een legering met zink en/of aluminum.