Waterrat

De Waterrat is het nieuwste boottype dat door Euros zelf is gebouwd. De Waterrat is ontworpen door erelid Paul Klaarwater († 2014).

Euros is momenteel in het bezit van twee Waterratten:

• Teerling, tewaterlating 20 juni 2003
• Raaskal, tewaterlating 11 mei 2005

Ontwerp Waterrat

Het ontwerp Waterrat is voor Euros erg revolutionair. Het is de eerste zelf gebouwde boot die niet gemaakt is met de instelling 'dikker en zwaarder is beter'. Ze is daardoor erg teer geworden, wat een zeker risico is binnen de vereniging. Maar ook haar ontwerp is (voor Euros begrippen) revolutionair.

Teerling met spinnaker

Als ze naast de andere Eurosbootjes ligt valt onmiddellijk haar rompvorm op: ze oogt moderner, is iets breder, kortom ze ziet er uit alsof ze kan planeren. De kajuitopbouw is hoger dan bij de Draijers. Via deksels in het gangboord is bergruimte bereikbaar, de bakskisten. Daar kunnen de stootwillen en landvasten in opgeborgen worden. Helaas kon de bakskistopening niet breder worden dan 14 cm, zodat de Waterratten uitgerust zouden moeten worden met stootwillen met een diameter van maximaal 14 cm. Onder het voordek is ook een bergruimte. Daar ligt normaal gesproken het anker en deze ruimte noemen we dan ook de ankerbak. Verder is in de ankerbak ruimte om de zeilen op te bergen. Natte zeilen hoeven dus niet naar binnen! Via het voorste luik op het voordek wordt deze ruimte toegankelijk. Achter het ankerbakluik komt een lichtluik dat ook open kan in verband met ventilatie.

De vallier zit in tegenstelling tot de andere Euros boten aan bakboord. De reden hiervoor is dat de ontwerpers wilden dat de grootzeilval, die wel volgens de Euros-standaard aan stuurboord gepland was, met de hand op spanning gebracht zou kunnen worden. Maar de leuvers aan het grootzeil bevielen ons niet en nu gebruiken we het lijketouw. Deze is helaas niet met de hand op spanning te brengen, en dus zit nu ook de grootzeilval aan bakboord.

Van binnen zijn er twee hondekooien en twee kooien in de voorpunt. Alle vier de kooien zijn 2,20 meter lang. Verder is er een kookkist, waar een cardanisch opgehangen sprirituskookstel in hangt en de pannen in opgeborgen worden. Het deksel voorkomt dat de hele boot doordrenkt wordt met de spirituslucht. En met een beetje passen en meten, is hij zelfs buiten te gebruiken. Wat verder nog opvalt binnen is de maststeun, binnen Euros beter bekend als de anticonceptiepaal.

Vaargebied

Vlak na de tewaterlating van Teerling claimde Roger (een van de bouwers) dat het vaargebied lag tussen Normandie en de Deense eilanden. Dit lijkt nu een beetje overdreven.

Een waterrat is zeer geschikt voor Friesland en andere binnenwateren. Ze kan kanalen en slootjes opkruisen en door de beperkte diepgang van 0.90m is er vrijwel geen meer te ondiep. Op het IJsselmeer kan een Waterrat ook goed uit de voeten. Een oversteek duurt wel een ruim aantal uren, maar is goed haalbaar. Op aan de windse koersen neemt de snelheid sterk af door de golfslag van het IJsselmeer. Op de Waddenzee is een Waterrat echt in zijn element. Er is relatief weinig golfslag en de geringe diepgang is een uitkomst op wantijen. Steven heeft bewezen dat er zelfs op een wantij gekruist kan worden. Veel grotere jachten varen langzamer, omdat ze de geul moeten volgen of de motor gebruiken. De Noordzee is minder geschikt. Een Waterrat is niet zelfrichtend en kan omslaan bij grote golven of vreemde stroming. Toch is de Noordzee prima te bevaren bij licht weer. Door de geringe lengte van slechts 5.5m beweegt ze vloeiend met de golven mee. Diverse keren is er al buiten Waddeneilanden om gevaren door Paul, Willem en Steven. Belangrijk is dat het stabiel weer is en goed uitgeruste bemanning. Daarnaast raakt het schip vrij snel buiten het bereik van mobiele telefonie en moet men bij nood vertrouwen op noodvuurwerk, bij gebrek aan een marifoon.